Jæja!
Þá er komið að því!
Fyrir
þá sem ekki vita er ég búin að velta því fyrir mér í þó nokkurn tíma að gerast
au pair. Mig langar til þess að prófa eitthvað nýtt og spennandi og breyta
aðeins til. Ferlið byrjaði í raun hjá mér í sumar en eins og mér einni er lagið
frestaðist öll pappírsvinnan fram að síðustu stundu og ég lauk ekki við
umsóknina fyrr en í byrjun nóvember! Ég fór í viðtal hjá starfsmanni Nínukots
henni Bjarney, sem er svo sannarlega búin að vera mér innann handar í einu og
öllu. Í viðtalinu sagði hún mér að líklegast væri að það tæki dágóðan tíma
að vinna úr gögnunum mínum úti í Bandaríkjunum og að ég ætti ekki að gera
mér of miklar væntingar um að komast út á þeirri dagsetningu sem ég var búin að
velja mér, 9. janúar. Ég fór í smá panik og hélt að það þýddi að ég yrði ekki
komin út fyrr en einhverntíman í vor og var ekki alveg nógu ánægð með það. En
ákvað samt að hugsa bara jákvætt og reyndi að sannfæra mig um að það væri svo
sem alveg sama hvenær ég kemist út bara að ég kæmist þangað á endanum. En svo
líða ekki nema ca. 10 dagar (sem er ásættanlegt þegar að ég hélt það myndi líða
allavega mánuður) þangaði til að starfsmaður AupairCare hefur samband við mig.
Við töluðum saman í gegnum Skype, en hún vildi bjóða mér að taka þátt í
sérstöku prógrami hjá þeim. Í því myndi ég sérhæfa mig í því að hugsa um
ungabörn (0-2 ára). Í fyrstu var ég ekki viss hvort ég ætti að taka því, ég
hafði nefnilega alltaf hugsað mér að ég myndi sjá um krakka á skóla aldri. En
ég ákvað svo bara að slá til.
Það
liðu ekki nema ca. tveir tímar frá því að ég talaði við fulltrúa AupairCare og
að fjölskyldan mín hafði samband við mig. Við hittumst þrisvar í gegnum Skype
en sendum líka nokkra tölvupósta á milli. Ég fann það strax að mér líkaði vel
við þetta fólk. Fjölskyldan samanstendur af mömmunni, Cecilia, og pabbanum,
Fred. Þau eiga þrjár litlar stelpur. Serena er ca. fjagra og hálfs, Claudia er
tveggja ára og Alice er aðeins þriggja mánaða. Þau búa í Sunnyvale sem er í
Kaliforníu fylki. En Sunnyvale er rétt hjá San Francisco og San Jose. Þetta var
eina fjölskyldan sem ég talaði við. Í fyrsta lagi vegna þess að mér fannst þau
algjört æði alveg frá byrjun og í öðru lagi vegna þess að þetta var drauma
staðsetningin mín. Kalifornía! Ég var ótrúlega heppin að fá fjölskyldu eins
fljótt og ég gerði, en það er mjög sjaldgæft að ferlið virki svona hratt fyrir
sig. Við ákváðum eftir þriðja Skype hittinginn að við ættum samleið og þau báðu
mig um að koma til þeirra í byrjun febrúar. Þetta seinkaði mínum áætlunum um
mánuð en ég kvarta seinnt yfir því að fá að eiða meiri tíma með fölskyldunni
minn og vinum áður en ég fer út!
Við
höfum verið í góðu sambandi í gegnum tölvupóst frá því að þau báðu mig um að
koma út. Þau hafa sennt mér myndir af stelpunum og sagt mér frá því hvað þau
hafa verið að gera frá því að ég heyrði í þeim síðast. Ég fékk svo póstkort frá
þeim um daginn sem mér þótti mjög væntum. Ég hef að sjálfsögðu sagt þeim
frá því helsta sem er að gerast hjá mér hérna heima og er að plana
skemmtilegann óvæntan glaðingi til þess að senda þeim um jólinn.
Þar
sem ég veit að ég á eftir að sakna fjölskyldu minnar og vina óendanlega mikið
og efa ekki að þið eigið allaveg eftir að sakna mín smá, þá langar mig til þess
að halda uppi þessu bloggi þannig að þið getið öll séð hvað á daga mína drífur
á meðan ég er úti í þessu ævintýri mínu! Þangað til að ég fer út (sem verður
4. febrúar) ætla ég að reyna að skrifa hér inn reglulega til þess að það komist
á vana og einfaldlega svo að þið missið ekki af neinu sem varðar undirbúning
þessa stóra og skemmtilega ævintýris!
-Jóhanna
María
P.S.
Mér þætti rosalega væntum að þú myndir kvitta fyrir komuna svo ég viti hverjir
eru að fylgjast með :)